MAXL und's Fiabermandl

Der MAX is krank, des is a Gfrett,
liegt scho den zweitn Tag im Bett.
Es kratzt der Hals, es brummt der Kopf,
ganz schlecht is eahm, dem armen Tropf.
De Füaß sand schwaa, der Bauch tuat weh
und d’Muatter bringt an hoassn Tee.
Sie moant, der MAXL braucht net rearn,
es wird bald wieder besser werdn.
„Oan Schluck nuh von der Medizin
und bleib unter der Deckn drin.
Wirst sehgn, wannst brav de Augn zuamachst,
dass d’ ganz bestimmt morgn wieder lachst.“


... und wie die Geschichte weitergeht, ist in dem Buch zu lesen.